Een blog met een persoonlijk randje dit keer. Of, ligt persoonlijk en zakelijk bij mij misschien minder uit elkaar dan ik zou vermoeden? Hieronder een briefje uit mijn middelbare-schooltijd en terugblik naar mijn kindertijd.
Vroeger wilde ik prinses-danseres worden, echt waar. Ik realiseerde me op dat moment niet dat je dan ten minste naar een dansopleiding moest gaan en op de een of andere manier in contact moest zien te komen met iemand van Het Koninklijk Huis. Je raadt het al….het is me niet gelukt. Damn.
Maar wat dan wel?
Die ambitie had ik op de middelbare school gelukkig al laten varen. Alleen op de vraag ‘Wat dan wel?’ heb ik heel lang geen antwoord gehad. Ik vond heel veel leuk, maar ik vond het vooral heel erg leuk om met mijn vrienden te gaan stappen en lol te maken.
Als ik toen serieus bezig was geweest met de vraag ‘wat ik wilde worden als ik later groot zou zijn’, denk ik dat ik het antwoord niet had gevonden. Ik denk namelijk niet dat je dat kunt afdwingen als je het gewoonweg niet weet.
Studeren
Na mijn VWO ben ik Bedrijfscommunicatie in Nijmegen gaan studeren. Ik had iets met taal, vier talen in mijn VWO-pakket, dus dit leek me een leuke studie. En vriendinnen van mij zaten ook in Nijmegen, heel belangrijk. Na vier jaren feesten…, euh sorry studeren, rolde ik via mijn afstudeerstage in het vak van design en communicatie. Daar begon mijn werkende leven als projectmanager en communicatieadviseur.
Even terug naar die middelbare school
Nog niet kunnen kiezen is niet zo erg. Je kunt natuurlijk wel luisteren naar de mensen om je heen die je goed kennen, zoals een mentor. Maar dat vond ik op die leeftijd nog niet. Tot ik dit briefje pas geleden tegenkwam:
Je blijft wie je bent – kindertijd
Ik pik er even wat onderdelen uit:
- school een saaie boel -> ik ben inderdaad snel verveeld…
- bij klasgenoten wel op je gemak -> klopt, nog steeds contact mee
- daar lijdt je concentratie onder -> hè, wat, waar ging het ook alweer over?
- brede belangstelling -> klopt! Toen ik voor mezelf begon heb ik besloten om vooral niet te hoeven kiezen, maar me in te zetten voor dat wat er op mijn pad komt en wat me zinvol lijkt
- mensen helpen -> ja, graag, zonder betutteling, gewoon eerlijke kansen creëren
- zelfstandige functie -> op die manier ben ik op mijn best, eigen regie, flexibel, de beste mensen om me heen verzamelen die samen dezelfde waarden en ambities delen
Zoektocht
Ik vind het wel heel fijn om te concluderen dat je in de basis dezelfde persoon kunt blijven als in je kindertijd. Er zijn heel veel puzzelstukjes op de juiste plek gevallen, na een zoektocht waarin ik even niet meer wist of ik aan het doen was wat ik belangrijk vond.
Advies: Medicijnen?
Nee, mijn mentor heeft het niet allemaal goed voorspeld, want ‘Medicijnen’? Nee, echt, ik denk echt niet dat ik daar geschikt voor ben. Het is ook fijn om te weten waar je niet goed in bent!
En jij?
Heb jij ook nog zo’n briefje? Ben jij op dit moment ook nog aan het doen wat je als kind al leuk en belangrijk vond? Ik hoor het graag. Stuur me een mailtje.